افزایش نرخ تکثیر چغندرقند در شرایط این ویترو با استفاده از بیوراکتور تناوبی

ریزازدیادی در سطح وسیع یا درحد تجاری علیﺭغم دارا بودن مزایای فراوان نسبت به روشﻫای کلاسیک تکثیر با مشکلات متعددی ازجمله هزینهﻫای بالای تولید همراه است. کاربرد بیوراکتورهای گیاهی در ریزازدیادی گیاهان میﺗواند این هزینهﻫا را کاهش داده و آنرا ازنظر اقتصادی توجیه پذیر نماید. بر این اساس، هدف از اجرای این تحقیق بررسی امکان استفاده از بیوراکتور در ریزازدیادی چغندرقند و بهینه سازی کشت بافت آن بود. ابتدا با استفاده از یک پمپ هواساز، زمان سنج، فیلترهای یکبار مصرف 2/0 میکرون و شلنگﻫای قابل اتوکلاو، بیوراکتور تناوبی ساده ساخته شد. گیاهچهﻫای حاصل از کشت بذر در شرایط درون شیشه در بیوراکتور کشت گردیدند. محیط غذایی پایه ms حاوی 5/1 میلیﮔرم در لیتر bap، 2/0 میلیﮔرم در لیتر naa، 5/0 میلیﮔرم در لیتر ga3 و 3 درصد ساکارز  به صورت مایع برای تکثیر در بیوراکتور مورد استفاده قرار گرفت و تغذیه تناوبی ریزنمونهﻫا در هر 6 ساعت به مدت 10 دقیقه برقرار گردید. برای القاء ریشهﺯایی در بیوراکتور، محیط کشت پایه ms با 3 میلیﮔرم در لیتر iba بدون دستکاری سیستم به کار برده شد. مقایسه نرخ تکثیر در مرحله پرآوری شاخه در بیوراکتور و ظروف 100 میلیﻟیتری با چهار تکرار انجام گرفت. نتایج نشان داد که تکثیر در بیوراکتور از حیث تعداد شاخه، وزنﺗر، وزن خشک، وزن تک شاخه و نرخ تکثیر در مقایسه با ظروف ثابت 100 میلیﻟیتری تفاوت معنیﺩاری دارد اما درصد ریشهﺯایی در تیمار اعمال شده بسیار پایین بوده و نیاز به مطالعه بیشتر جهت القاء مطلوب ریشهﺯایی در بیوراکتور دارد.